Dziękuję Panu bardzo za ten interesujący i zaskakująco zbieżny z moimi wieloletnimi spostrzeżeniami artykuł, na którym złowrogo ściele się orwellowski cień. Już w trakcie czytania i bezpośrednio po nim odniosłem silne wrażenie, że zawładnęły mną właściwie tylko dwie emocje. Śmieszność i strach. I obie biją się o palmę pierwszeństwa. Trudno przewidzieć, która przywdzieje laur zwycięzcy. Być może żadna z nich i już do końca będę zmuszony instynktownie lawirować w gęstych, schizofrenicznych oparach otaczającej nas nowej rzeczywistości. Oby nie.
Jeszcze raz gratuluję (i odrobinę zazdroszczę) zdolności celnego formułowania diagnoz i łatwości przelewania myśli na papier. Z całą pewnością polecę Pańskiego anty-bloga moim najbliższym. No dobra, tym dalszym też.
Dziękuję najmocniej za lekturę i te słowa uznania! Jeśli rzeczywiście poleci pan artykuł znajomym, będę jak najbardziej zobowiązany. Z pozdrowieniami!
Dziękuję Panu bardzo za ten interesujący i zaskakująco zbieżny z moimi wieloletnimi spostrzeżeniami artykuł, na którym złowrogo ściele się orwellowski cień. Już w trakcie czytania i bezpośrednio po nim odniosłem silne wrażenie, że zawładnęły mną właściwie tylko dwie emocje. Śmieszność i strach. I obie biją się o palmę pierwszeństwa. Trudno przewidzieć, która przywdzieje laur zwycięzcy. Być może żadna z nich i już do końca będę zmuszony instynktownie lawirować w gęstych, schizofrenicznych oparach otaczającej nas nowej rzeczywistości. Oby nie.
Jeszcze raz gratuluję (i odrobinę zazdroszczę) zdolności celnego formułowania diagnoz i łatwości przelewania myśli na papier. Z całą pewnością polecę Pańskiego anty-bloga moim najbliższym. No dobra, tym dalszym też.